Nidhogg

In het diepe duister tussen de wortels van Yggdrasil bevindt zich Nidhogg .
Yggdrasil is de levensboom volgens de Noordse kosmogonie. Een boom die reikt tot in de hemelen en eeuwig leeft.

Nidhogg is geschilderd in de vorm van een zogenaamd brakteaat, een Oud-Germaanse hanger. Vaak zijn die toegewijd aan Thor, dit keer, in dit schilderij, aan Nidhogg.
 En Nidhogg: dat is de naam van de draak die constant knaagt aan de wortels Yggdrasil. Een verhaal uit de Germaanse mythologie, de Ijslandse Edda.
Er is, onder academici, verdeeldheid over wat de precieze symbolische betekenis zou zijn van dit verhaal. Zelf, als leek, hou ik het erop dat datgene wat wij beleven als “het goede”, constant bedreigd wordt door krachten die wij beleven als “het slechte”.
Door het feit dat die naald-es ( Yggdrasil is blijkbaar een Taxus ), die levensboom, voortdurend zijn wortels laat aangroeien, blijft het zaakje in evenwicht. En toch, heel belangrijk, zit daarin vervat dat ondanks het eeuwige evenwicht niets écht hetzelfde blijft: voortdurend groeien wortels bij, voortdurend worden er opnieuw afgeknabbeld. Een prachtige metafoor voor het leven zoals het is.
Natuurlijk zijn “het goede” en”het slechte” archaïsche begrippen, die het predikaat “goed” of “slecht” gekregen hebben, geheel vanuit het standpunt van de beschouwer.  Wat goed is voor de jager is dat geenszins voor de reebok.
In die zin staat de draak symbool voor een amalgaam van misoogsten, natuurrampen, honger, ziekte, vijandige stammen, dood, en rampspoed .
Vǫluspá en Vafþruðnismál: twee gedichten uit de Edda waarin sprake is van Nidhogg.
In het gedicht Vǫluspá refereert zij ( jawel, Nidhogg is vrouwelijk!! ) vaak naar zichzelf in de derde persoon in Oud Noors:
“Daar komt de donkere draak neerwaarts gevlogen van de donkere berg, of haatberg, de Nidafjollum. En nu moet zij, de gevederde draak, neerdalen en zij is de heks die spreekt. “
Dit alles volgens de interpretatie van Jackson Crawford, vertaler van historische Oud-Noorse teksten en saga’s.
Nidhogg is dus vrouwelijk en gevederd, zou het kunnen dat de tekstschrijvers van toen onbewust gevaar een zekere aantrekkingskracht toedichtten?
 Het komt mij voor dat Nidhogg de laatste tijd wat actiever knaagt. Afwachten hoe de wortels zich zullen herstellen…..